Tuesday, November 23, 2010

KATLEEN VINCK

SCENERY I
until 18.12.2010



Een typologie van vergankelijkheid
tekst door Ann Geeraerts

Katleen Vinck studeerde architectuur en volgde daarnaast de opleidingen theatervormgeving, schilderen en videokunst. Haar werk situeert zich dan ook op de doorsnede van het theatrale en
het beeldende. Ze creëert zowel decorontwerpen (o.a. voor HETPALEIS, Union Suspecte en Z.T. Hollandia) als autonome installaties, fotoreeksen en video.

Vinck verweeft architecturale, landschappelijke en theatrale elementen tot een gestileerd oeuvre waarbinnen de wisselwerking tussen het natuurlijke en het artificiële centraal staat. In vele werken creëert zij een hedendaagse versie van het landschap, dat steevast als een artificiële constructie wordt geprofileerd. Daarvoor hanteert Vinck stukjes pseudo-natuur als kunstmatige grotten en grafheuvels die ze in een gemanipuleerde setting plaatst.

Een voorbeeld hiervan is de fotoreeks Untitled die op de tentoonstelling Cellophane II (Antwerpen, 2005-2006) werd getoond. Elke foto toont een felgroene tumulus tegen een helderblauwe hemel met witte wolkjes. Niet enkel de heuvel an sich is man-made maar ook het hele beeld is digitaal gemanipuleerd, waardoor de grasgroene heuvels een bovennatuurlijke en zelfs griezelige perfectie krijgen. Een vergelijkbare strategie wordt toegepast in de reeks lichtbakken met Lourdes-grotten die door Vinck getransformeerd worden tot een soort oerarchitectuur met dezelfde typologie (2005-2007).

Het is opmerkelijk dat de kunstenares steevast kiest voor voorbeelden van ‘natuurlijke architectuur’ als pars pro toto voor de representatie van de natuur. Zowel de tumuli als de grotten zijn door mensenhanden vervaardigd en kunnen worden gezien als een ‘simulatie’ van het natuurlijke.

In dergelijke werken drijft de kunstenares de dualiteit natuur – cultuur tot het uiterste en tracht ze een treffende uitdrukking te geven aan de ambiguïteit van het begrip natuur in onze hedendaagse, verstedelijkte samenleving.


In een volgebouwd Vlaanderen, waar de grenzen tussen centrum en periferie, stad en platteland en tussen natuur en cultuur steeds meer vervagen is natuur steeds meer iets dat wij zelf ‘vormgeven’. De ongerepte natuur is een illusie geworden, een kunstmatige ervaring.

Vinck construeert haar oeuvre als een theaterdecor: ze stapelt betekenislagen als coulissen achter elkaar. Motieven als grotto’s en grafheuvels verbergen dan ook meer dan een evocatie van artificiële natuurlijkheid. In de fotoreeksen ligt de nadruk niet op het representeren van een specifiek bestaand landschapmaar wel op het categoriseren van wat de kunstenares zelf als “verloren architectuur” benoemt. Vinck heeft immers ook een grote fascinatie voor architecturale vormen (maar ook objecten, meubels of landschappelijke elementen) die in de loop der tijd hun functie hebben verloren en zo verworden tot tijdloze of ‘verloren’ objecten.

De fotoserie met bunkers waar Vinck sinds 2006 aan werkt kadert binnen deze filosofie. De reeks toont bunkers die door een andere architectuur zijn overwoekerd en gecamoufleerd. De bunkers zijn enkel nog verdoken aanwezig in het landschap, als een residu van vervlogen tijden, een nostalgisch bolwerk van vergetelheid.

De kunstenares hanteert de verschillende motieven in haar werk vanuit eenzelfde strategie. Ze classificeert specifieke vormen als grafheuvels, grotto’s en bunkers en verzamelt ze in open fotoreeksen, die ze steeds verder aanvult en uitbreidt als haar eigen typologie van vergankelijkheid.

Ook in haar ruimtelijk werk hanteert Vinck vaak dezelfde leidmotieven. De invloed van de scenografie is hier onmiskenbaar: vele installaties lijken ontwerpen voor bevreemdende theaterdecors of roepen de sfeer op van een theaterbühne na de opvoering, doordrongen van desolaatheid en leegte. Katleen Vinck creëert met haar fotoreeksen, installaties en video’s een bordkartonnen schijnwereld die ons doet nadenken over het zichtbare en zijn verborgen betekenissen.

Friday, October 22, 2010

Ilke De Vries
Completion
Until Saterday 23.10.2010




Met de videoinstallatie ‘Completion’ wil Ilke De Vries een documentair beeld scheppen over de afronding van het leven. De installatie focust zich op het begrip tijd zoals deze zich in het leven oneindig lijkt te manifesteren, maar in het aangezicht van de dood eindig blijkt te zijn. In interviews vertellen vrijwilligers binnen de palliatieve zorg hoe zij zelf, de patiënt, familie en naasten omgaan met de verschillende facetten van het levenseinde als aftakeling, bewust-wording, loslaten, …Een resultaat is een zeer eerlijk en emotioneel relaas over de laatste periode van een mensenleven, waar persoonlijke verhalen, ervaringen en emoties de hoofdrol spelen.

With the video installation 'Completion’ Ilke De Vries wants to create a documentary image on the completion of life. The installation focuses on the concept of time, which manifests itself as infinite during life, but in the face of death turns out to be finite.Interviews with volunteers in palliative care tell how they themselves, patients and people in general deal with the various facets of life and decay, awareness, farewell ...The result is a very honest and emotional document about the last period of human life, where personal stories, experiences and emotions making the main theme.










Thursday, May 13, 2010

DUTCH INVASION II



DUTCH INVASION II
IRIS VAN DONGEN
ANNE SCHIFFER
LEVI VAN VELUW
BAS DE WIT
14.05.10 – 26.06.10


Bij de afsluiting van het eerste seizoen in 2008 heeft Base-Alpha Gallery het idee opgevat om tweejaarlijks een tentoonstelling te cureren met kunstenaars uit het buitenland die telkens een gemeenschappelijke factor delen. Voor Dutch Invasion I werden 4 Nederlandse kunstenaars uitgenodigd die op een zeer esthetische manier met zeer agressieve of gewelddadige thema’s omgingen. Onderwerpen als transseksualiteit, oorlog en godsdienstconflicten werden door kunstenaars Silvia B., Risk Hazekamp, Paul Van den Hout en Anne Schiffer in een zeer visueel aantrekkelijk beeld gegoten. De esthetiek neemt de overhand op de ethiek maar het
werk behoudt hiermee wel een diepgang.

Voor de afsluiting van het derde seizoen werd er een tweede Dutch Invasion samengesteld met weerom vier Nederlandse kunstenaars die als bindende factor hebben dat ze allen zichzelf of een duidelijk realistische verwijzing naar het menselijke lichaam maken. Het verschil dat zij het lichaam gebruiken om een andere emotie, een ander verhaal of een andere perceptie ervan te creëren.

Iris Van Dongen (°75) brengt in de pastelportretten van zichzelf of haar vrienden beeltenissen die een sterke classicistische invloeden vertonen. De voorliefde die ze heeft voor kunstenaars als Wiertz, Schiele en de groep van de Prerafaëlieten combineert ze met een zeer donkere hedendaagse realiteit. Door toevoeging van hedendaagse elementen in de compositie blijft het “nu” zeer sterk de overhand houden. Haar beelden zijn een symbiose van hedendaagse rock-punk en romantische melancholie.



Anne Schiffer (°80) werd voor de tweede maal gevraagd en toont een opstelling die gebaseerd is op een performance die zij zelf uitvoerde in de Beierse Bergen. Gekleed in een traditionele Dirndl trok ze met een zelfgemaakt vaandel de bergen in om zich te laten portretteren. Het resultaat geeft een beeld dat haast uit een lokaal Duits heemkundig museum kan komen. Mooie verouderde zwart-wit foto’s in combinatie met de vaandels die op een haast didactische wijze de ruimte vullen maar toch ook sociale vraagstukken aansnijden.
Levi Van Veluw (°85) is een zeer jonge kunstenaar die vrij snel een zeer duidelijke koers opgegaan is in zijn artistiek oeuvre. Hij gebruikt steeds, en alleen, zijn eigen hoofd als “canvas”. De portretten die hij maakt zijn een proces van denken, uitvoeren en realiseren. Elke stap in de creatie is door hem zelf uitgevoerd. Het idee gaat uit van het herdefiniëren van herkenbare artistieke media buiten de normale context van de klassieke drager te plaatsen. Door zijn eigen hoofd als canvas of papier te gebruiken en te beschilderen of te beplakken met materialen, heeft zijn werk telkens een zeer herkenbare referentie maar wordt eveneens de vervreemding versterkt.

Bas De Wit (°77) tenslotte gebruikt menselijke figuren als metaforen of ‘dragers’ voor een onderliggende boodschap die hij wil uitdragen. De Wit brengt in zijn schilderijen en sculpturen telkens personages die als vrolijk, herkenbaar en dynamisch overkomen. Net door de dynamiek van de werken komt de onderliggende boodschap telkens pas even later tot de toeschouwer toe. Vaak zijn het vrij geladen thema’s die door de gebruikte personages en dieren van hun serieux ontdaan worden.








Monday, April 19, 2010

Base-Alpha @ Art Brussels and Trajector Artfair

Base-Alpha Gallery is proud to announce its participation at Art Brussels 2010 in the Young Talent section from 22/4 until 26/4.


Exhibiting artists: Nadia Naveau (B, '75), Michèle Matyn (B, '78), Suse Weber (D, '70) and Alexandra Crouwers (NL, '74).


Nadia Naveau, Into the Wild, black rubber, 2009

From 23/4 until 25/4 Alexandra Crouwers will have a solo presentation at Trajector Artfair in Hotel Bloom!, room 103.


Alexandra Crouwers, Shrine I, inkjetprint, 2009


Welcome!


Thursday, March 18, 2010

Flitter - Tinsel - Klatergoud - Clinquant

Joachim Coucke - Lode Geens - Frederik Heyman

20.03.10 - 01.05.10


Opening Saturday 20.03 at 19h




Joachim Coucke, Flitter, mixed materials, 2010

Tuesday, January 26, 2010

Performance Event on Saturday 06.02.10 @ 20h

Eric Thielemans
Mauro Pawlowski & Antoine Boute
Butsenzeller
Miguel Sosa & Teun de Lange
Max Rouen
F.L.U.T.
W. Ravenveer


will play in DUNSMUIR the 6th of february 2010 from 20.00hrs

DUNSMUIR
Alexandra Crouwers

Base-Alpha gallery
Kattenberg 12
2140 Antwerp-Borgerhout
Open: wed. – sat. from 14.00 – 18.00

“One warning: If you visit Dunsmuir, you may never want to leave your "new home" again.”
(tekst van de website van The Dunsmuir Chamber of Commerce & Visitor’s Center)

“Just drove through Dunsmuir today on my drive back from Oregon to Los Angeles and thought of you. 899 miles of clear sky, and 1 mile of thick fog surrounding Dunsmuir.”
(bericht, achtergelaten op facebook)

Tijdens een road-trip reed Alexandra Crouwers met haar twee metgezellen bij zonsondergang Dunsmuir binnen, een dorp in de bergen van het noorden van Californië, vlakbij de slapende vulkaan Shasta. Minder dan vijf minuten was zij in dit duistere oord, dat in groot contrast stond met het dromerige en zonovergoten optimisme van de rest van de Amerikaanse Westkust. Crouwers baseerde een animatie op haar passage door Dunsmuir, die de inleiding vormt van haar solo-tentoonstelling in de Base-Alpha galerie en waarin ook computerprints, muurtekeningen en een installatie te zien zijn.

De tentoonstelling is verlengd van 6 februari tot 27 februari.
Op zaterdag 6 februari gaan een aantal muzikanten in de installatie spelen. Alexandra Crouwers vroeg deze muzikanten te werken rond haar animatie, ‘Dunsmuir’, waarin een compositie van de filmcomponist John Barry als soundtrack wordt gebruikt. Een ander uitgangspunt zou kunnen zijn de gesproken tekst van de animatie, opgenomen via Skype en voorgelezen door de Amerikaanse Ashley, die in de laatste zin van de animatie voorkomt.

De installatie in Base-Alpha is een opening naar een raadselachtige magie, waarbij de laatste ruimte, waarin de performances gaan plaatsvinden, een heidense maantempel wordt. Drones, noise, chaos en improvisaties gaan deze zelfgefabriceerde cultus van Dunsmuir ondersteunen.

In DUNSMUIR zullen spelen:
drummer en meesterimprovisator Eric Thielemans
laptopwizard, drummer en DJ Butsenzeller
duizendpoot Mauro Pawlowski in een samenwerking met de dichter/schrijver Antoine Boute, die op dat moment in Canada zit en via een Skype verbinding (hopelijk) aanwezig zal zijn
tapelooper, ’70’s synthesizer-liefhebber en gitarist Max Rouen
de Argentijnse Miguel Sosa (Parallels, Strumpets) met metadateerder Teun de Lange
noise-chaoot W. Ravenveer
en F.L.U.T. (Rufus Mich en Harry Heirmans)

Daarna is er een geestuitdrijving, een rituele slachting, een occulte samenzwering of een feestje met West Coast hiphop.

Tuesday, January 12, 2010

ALEXANDRA CROUWERS

DUNSMUIR - running untill 27.02.10


View in the front space.
Dunsmuir, ink on paper, 2009
Shrine I, II, III, inkjetprint, 105x105, 2009


View in the back space.
Wallpaintings, acryl on wall, 2009
Eclips, videoanimation (16'), 2009